بررسی حداکثر نیروی بایت و رضایت مندی در بیماران دارای پروتز کامل معمولی و اوردنچر متکی بر ایمپلنت فک پایین

مقدمه: جایگزینی دندان های طبیعی به وسیله دندان های مصنوعی کامل و پارسیل، باعث کاهش نیروی بایت و میزان رضایت بیماران می شود. هدف از مطالعه حاضر، اندازه گیری حداکثر نیروی بایت و بررسی رضایت مندی از پروتز در بیماران دارای پروتز کامل و اوردنچر متکی بر ایمپلنت فک پایین بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی، 75 بیمار 65-45 ساله در سه گروه (پروتز کامل معمولی 6-1 ماه، پروتز کامل 10 سال یا بیشتر، پروتز کامل بالا در مقابل اوردنچر متکی بر ایمپلنت فک پایین) شرکت کردند. برای اندازه گیری نیروی بایت، از دستگاه اندازه گیری نیروی بایت الکترونیکی با استرین گیج استفاده شد. در هر سمت در ناحیه دندان مولر اول سه اندازه گیری انجام شد و میانگین آنها ثبت شد. برای بررسی میزان رضایت مندی بیماران، فرم پرسش نامه ای تهیه و توسط بیماران پر شد. یافته های به دست آمده با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس، chi-square, t-test و تست همبستگی pearson مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: میانگین حداکثر نیروی بایت، در بیماران پروتز کامل معمولی 6-1 ماه، 65/5 ± 46/1 کیلوگرم، در بیماران پروتز کامل معمولی 10 سال یا بیشتر، 01/7 ± 1/2 کیلوگرم و در بیماران دارای پروتز کامل اوردنچر متکی بر ایمپلنت فک پایین، 22/12 ± 7/2 کیلوگرم بود. اختلاف میانگین حداکثر نیروی بایت بین بیماران دارای اوردنچر با بیماران دارای پروتز کامل معمولی (گروه های اول و دوم)، از نظر آماری معنی دار بود (001/0 p value= ). میزان رضایت بیماران دارای پروتز کامل اوردنچر متکی بر ایمپلنت، در 76 درصد موارد، «خیلی زیاد» بود. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که میانگین حداکثر نیروی بایت در بیماران دارای اوردنچر روی ایمپلنت فک پایین، از میانگین حداکثر نیروی بایت در افراد دارای پروتز کامل معمولی (گروه های اول و دوم) به طور معنی داری بیشتر است. میزان رضایت مندی بیماران دارای اوردنچر نیز به طور معنی داری بیشتر از گروه های اول و دوم است و می تواند نمایانگر نقش برجسته ایمپلنت در افزایش نیروی بایت و توانایی جویدن و رضایت مندی بیماران باشد.